Ozan Deniz Sarıtop Aşk Sözleri
Yalnızca sevgidir bağı çözülmeyen tek sözcük, yeryüzünün kalbinde.
Aşk, bir yeryüzü ayetidir.
Biliriz ki, güneşin her gün doğup battığı yerdir; insan yüreği.
Gözlerinin sükûnetinde susmuş sana birikiyorum.
Saklı kaldığım düş ceketimin sol cebinde eski bir vesikalıktır şimdi...
Hiçbir uzaklık; ne sana duyduğum nefretin yalancısı, ne içimde hâlâ kor bir ateş gibi yanan bu hazin aşk'ın yabancısı...
Ki ben, kalbimin hüküm geçmediği bir sevginin yarasında, gül tohumlarını ektim. Orada, hüzün gözyaşlarıyla yeşerttim kaderimin ilkbaharını...
Onun bakışlarıyla yüreğime serpilen masumiyet, bütün takvimlerde aranılan kayıp bir ilandı.
Öleceğimiz var ! kısacık aşklar bile, artık sığmıyor hayatımıza...
Kalp, sınırları olmayan uçsuz bucaksız bir dünya'dır. Akıl ise, bu dünya'da sınırları çizen bir serüvenci...
Aşktan kederden ayrı kalan insan ömrü, yetmez bir kelebeğin ömrüne!
Tutup asacaktım kendimi darağacına. Sırf anlatmak için, sevginin bahçesinde koparılan bir çiçeği TANRI'ya...
Kelebekler, sadece üç gün yaşayacaklarını bildikleri halde doğarlar. Kelebeklerin ömrü, insan hayatının sevgiyle geçen üç günün toplamıdır. Bundandır aşk.
Benim aşk kokusunda bekletilen baharlarım var; nice Newrozlara gebe ...
Habire yüreğime akıyorsun. Kalbimin en derin köşesinde ırmakların çağlıyor.
Kendimi ağır yenilgilerin uğrağında, benim gibi yaralı sözcüklerle anlatabilirim sana. Benim ülkem, senin kalbindir.
Mutlak gizeminde şiir büyütülür ancak, ana gibi kokuyorsun. Bana, mavi - yeşil suretini göster, kalbim aşkla çarpsın.
Gülüşünde ezberledim bütün çiçeklerin adını. Ey aşka dönüşen yürek sızım, merhaba!
Yol iz bilmez bir aşk sapağında hayat eksilir. İnsan bire beş yalnızlık katar ömrüne.
Bir göç devriliyor yalnızlığın gövdesi üzerine. Hayat, yaranın içinde en uzun gece.
Sevmek yerine sevilmeyi bekleyen her insan, kendini yalnızlığa mahkum eder.
"Seni seviyorum" söylenecek çok sözdür. Bundandır aşk !
Beni karanfil kokusunda bekle. Her bahar sabahı, gelirim yoluna.
Gün gelir; umut, toprakta bir tohum gibi, filiz verir. Yeşerir, büyür. Kök salar dünyanın dört bir yanına... Gün gelir; kalpte aşk, yürekte vicdan, buluşur insanla yeniden...
Sevgi, yaşam pınarının kaynağıdır; hayatın içinde gizlenmiş bir boyuttur. Fakat kapısı kalpten içeri açılan bir boyut.
Ey aşk ! Uslandır artık şu telaşlı yüreğimi... Senden bir alacaklıymış gibi; yedi bitirdi başımın etini.
Aşk, gözlerine bakınca; yeryüzündeki tüm sınırlar ortadan kalkıyor. Dünya tek vatan oluyor.
Bu vatanda; ben kral oluyorum, sen kraliçe.
Aşk acısı zamanlar aşınır yalnızlığın ince yelesinden. Gelir, konar düşlerimin hüzün saatlerine. Kirpiklerinde asılıyım; gözyaşıyla.
Kadın okyanusun tam ortasında keşfedilmeyi bekleyen ıssız bir ada gibidir.
0 yorum:
Yorum Gönder